Constellatie: Horum Scorpionis

HORUM SCORPIONIS (3:59-5:04)

DE VREEMDELING

Non ho bisogno di parole
Non abbiamo mai avuto tanto da dirci
Non potevo più affascinarti
Dicono che sono bella
Ma non tanto interessante
Ho bisogno di armonia
Desidero armonia
Si tratta di te e di me
Solo questo è importante
Ogni giorno quando mi sveglio

Sento freddo

Ik kijk weg van haar en zie de sneeuwvlokken nu echt dik naar beneden vallen als in een sprookje. Tyrs spook zit op een afstandje en heeft zich neergekruld op een kussen. Hij kijkt van Alessia naar mij en weer terug alsof hij een soort chaperon is.

“Wat doe je zo in je dagelijkse leven?”

“Boeken lezen, schrijven, soms websites maken, wandelen, de kattenbak schoonmaken, mijn pornocollectie sorteren. Het gewone leven dus.”

“Waarom zou je een pornocollectie sorteren?”

“Omdat dat handig is om dingen terug te vinden.”

Alessia lacht, en met een steek in m’n hart besef ik dat het te lang geleden is dat ik hier in dit appartement nog eens een spontane lach hoorde van een persoon die ik niet al kende.

“En wat doe jij in je dagelijkse leven?” kaats ik haar eerdere vraag terug.

“Ik ben porno-actrice.”

Ze giert het uit van het lachen en ik lach mee.

“Al in veel films meegedaan die prijzen hebben gewonnen?”

“Niet echt. Meer het indie-circuit, zie je.”

“Hollywoodporno is te commercieel.”

We nemen allebei een slok van onze glazen.

“Nee maar serieus, wat doe je zo van dag tot dag?”

“Dat gaat je eigenlijk niet aan, Sherlock Holmes.”

Ze glimlacht en ik denk er weer aan dat ze zich misschien ooit heeft laten opereren aan haar mond. Haar tanden zijn klein maar hagelwit.

“Ben je hier geboren dan eigenlijk?” vraag ik om het over een andere boeg te gooien.

“Nee,” zegt ze na een trek van haar geleende sigaret, “ik kwam naar België met mijn vader toen ik 5 was. Mijn moeder was drie jaar daarvoor gestorven.”

“Sorry.”

Ze maakt een vaag handgebaar.

“Het is ok.”

“Mijn eigen moeder heeft haar vader nooit gekend,” zeg ik dan, “hij stierf toen ze nog een baby was. Nadien hertrouwde haar moeder met een 9 jaar jongere man die dan nog eens haar volbloed kozijn was.”

Alessia grinnikt: “Ben je zeker dat je familie niet uit de Balkan komt?”

“Vlaanderen is de Balkan van West-Europa.”

Alessia neemt mijn appartement in zich op. Misschien is ze architecte en werkt ze altijd ’s nachts omdat ze niet om kan gaan met daglicht.

“Maar serieus, wat doe jij dan zoal, op normale dagen, buiten je porno sorteren?”

“Ik schrijf.”

“Wat schrijf je?”

“Proza, poëzie, opinies, columns, verhalen… alles behalve drama, eigenlijk.”

“Da’s cool.” Ze lijkt het te menen. Misschien is ze een vampier. Ze is tenslotte Roemeens. En ik heb haar zopas binnengelaten.

“Niet zo cool. Het is wat ik doe.”

“Heb je al boeken geschreven?”

“Eén uitgegeven boek. Zes onuitgegeven boeken waar ik al meer dan 20 jaar aan werk.”

“Zou ik het ergens kunnen lezen of vinden – dat ene boek, bedoel ik?”

Ik grinnik en weet niet goed waarom, maar ik gebaar haar te wachten en ik ga naar mijn bibliotheek annex bureau annex masturbatorium en haal uit de boekenkast een exemplaar van het boek. Ik overhandig het haar. Ze opent het, streelt het erg zacht en leest de flaptekst. Ik merk dat ze lange, benige vingers heeft als van een pianospeelster. In mijn verbeelding is ze nu een wat gekke zangeres in een rokerige nachtclub. Maar zou ze dan zelf roken?

“Wil je het hebben?”

“Ik… ik heb enkel nog geld genoeg voor de taxi.”

“Je krijgt het,” zeg ik met een wuivend gebaar.

“Nee, nee. Dit is jouw werk. Je moet daarvoor betaald worden.”

“Niet als het een geschenk is.”

Ze neemt een trek van haar sigaret en drukt ze uit in de asbak. Misschien is ze recensente van slechte literatuur en art brut. En tegelijk een vampier. Die staan er immers om bekend dat ze belangstelling hebben voor cultuur – en voor seks OFF-SCREEN COMMENTAARSTEM: Poate că și tu ești un vampir, Anton.

“Zomaar?”

“Zomaar,” zeg ik plechtig. Ze lacht opnieuw haar kleine, hagelwitte tanden bloot.

“Jij bent een vreemde man.”

“Zegt de vreemde vrouw die hier zelf zit.”

Ze lacht deze keer niet.

“Ik kom altijd vreemde mensen tegen. Dus dit past wel.”

Ze stopt mijn boek in haar handtas. Haar telefoon gaat af. Ze reageert er niet op, komt dan langzaam overeind en drukt me een heel erg zachte kus op m’n voorhoofd. Misschien heeft ze toch niet laten werken aan haar mond. Ze vist dan haar telefoon uit haar jaszak en uit haar andere jaszak haalt ze iets wat ik niet kan zien omdat ze haar rug naar me toe keert. Opnieuw valt me op dat ze kleiner is dan ze lijkt omdat ze zo tenger is.

“Ja. Ok. Goed. Ik kom!”

Dit is maar een extract van het achtste hoofdstuk van 'Constellatie', dat je vanaf 15 april digitaal kan kopen op Boekjeswebshop. Enkel Patreon-abonnees hebben toegang tot de volledige hoofdstukken en kunnen het boek later ook gratis krijgen.