Constellatie: Horum Aquarii

HORUM AQUARII (7:01-7:57)

SUBVERSIE 

정숙해 보이지만 놀 땐 노는 여자

이때다 싶으면 묶었던 머리 푸는 여자

가렸지만 웬만한 노출보다 야한 여자

그런 감각적인 여자

나는 사나이

점잖아 보이지만 놀 땐 노는 사나이

때가 되면 완전 미쳐 버리는 사나이

근육보다 사상이 울퉁불퉁한 사나이

그런 사나이

Immers, mijn allergrootste ambitie ooit was ergens een plek veroveren tussen de namen die je gewoon bent terug te zien op boekenkaften en misschien in een nicheprogramma of -katern van een mediahuis met een zwak voor cultuur. Ik heb dan ook uren, maanden, miljoenen jaren besteed aan het polijsten van mijn vertelkunst. Met mijn verstand heb ik geprobeerd om erg complexe filosofieën te doorgronden en indien mogelijk er ook nog iets mee te creëren. Als jager-verzamelaar verkende ik werelden en talen in boeken, in internetgrotten en over bergketens van sociale media. Ik accepteerde daarbij grotendeels alleen te zijn. Korte pogingen met andere nomaden samen te spannen leverden te weinig op. Het klikte niet voldoende, ze waren niet ambitieus genoeg (“hoezo deze steppe is te klein?”) of juist niet betrouwbaar genoeg (“waar de fuck is jouw deel van onze grotschildering, Ivargh?”).

Maar nu is er geen – fysiek – hinterland meer en de kans is groter dat SPOILER ALERT een dergelijke expeditie opgehangen in een vuurtoren zou eindigen als in Brave New World.

Er is al bij al ook zo veel niet dat erg romantisch is aan een nomadisch leven. De constante onzekerheid. Het gebrek aan hygiëne. Erg klein zijn in een erg grote wereld waar je zo al weinig kan claimen als iets van jezelf. Er is tenslotte een reden waarom de meeste gemeenschappen, eens ze landbouw definitief onder de knie kregen, niet meer achterom keken naar het jager-verzamelaarsbestaan, ondanks de vele negatieve gevolgen van een sedentair leven, zoals zwakke kaken, het patriarchaat en kromgewerkte ruggen.

En toch voel ik de lokroep soms nog. Dan deint mijn geest uit over de wijk, tot hoog boven de stad, zelfs tot in de ruimte, omdat ik alles wil kunnen zien en bevatten. Maar ook dat psychische hinterland is aan het verkleinen aan een ijltempo en dreigt me mee op te slokken. Nu steeds duidelijker wordt dat ik alleen blijf in mijn mentale zwerfsterschap, de uitgeefgilde niet op me zit te wachten en in sommige aspecten zelfs actief weerstand biedt en dat de bredere wereld, omdat die me moeilijk kan catalogeren als iets, me dreigt te catalogeren als niets, kijk ik achterom en zie ik de gezinnen die opgebouwd worden, de huizen die gekocht zijn, het geld dat vergaard is, de promoties die gemaakt zijn, de condities die onderhouden zijn. “And I dreamt of you / I tried to buy in late / All you said was “don’t forget to beg”.”  

Dit is maar een extract van het twaalfde en voorlaatste hoofdstuk van 'Constellatie', dat je vanaf 15 april digitaal kan kopen op Boekjeswebshop. Enkel Patreon-abonnees hebben toegang tot de volledige hoofdstukken en kunnen het boek later ook gratis krijgen.