Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

vrijdag 17 maart 2023

Constellatie: Horum Sagittarii

HORUM SAGITARII (5:05-6:12)

PROJECTIE

Zal ik jou ‘s effe lekker in je bek schijten?
Of heb je al genoeg poep in je hoofd?
Zal ik jou ‘s effe lekker in je bek schijten?
Of heb je al genoeg poep in je hoofd?
Poep in je hoofd, poep in je hoofd,
Als je ‘t maar gelooft!


Ik ben een locomotief en ik trek een kleine rosse spookwagon mee. Ik grinnik en bedenk me dat hier zijn was wat ik oorspronkelijk had geambieerd deze nacht. Ik kijk naar de sneeuw die om mijn laarzen klontert en dan naar de donkere holte onder de brug en besef dat ik me geen erg sterk beeld had gevormd van hoe het ging zijn om hier rond te wandelen.

Een te sterk beeld van je doel, zo zeggen sommige zelfhulpgoeroes, is juist nefast voor het bereiken van je doel. En als ik even mijn vrienden de boeddhisten mag parafraseren, is het bereiken van dat doel toch een oefening in leegte en lijden omdat het zelden is wat je gehoopt had dat het ging zijn, en zelfs als het dat allemaal is, is het zo weer voorbij. Daartegenover, pruttelt de filosoof in mijn hoofd, staat dan weer Sloterdijk die neo-Nietzscheaans vindt dat het bereiken van een top juist uitnodigt tot het bereiken van een nog hogere top en dat dat juist motiverend zou werken. Ik weet het niet. Terwijl ik met Tyr achter me aan de straat over steek, ik krakend door de sneeuw, hij stil met zijn hooghartige pootjes ploeterend door het witte plak, denk ik dat de moraal van verhalen over ambities vaak liggen in de kreukelzone van de totale mislukking. Dat is niet nieuw: het sprookje van de fee van Pari Banoe gaat ook zo. De prinsen Ali, Hussein en Ahmed houden een boogschietwedstrijd om te mogen trouwen met prinses Nuronnihar – wie het verste schiet, die wint de hand van de prinses. Hussein verliest en wordt een verbitterde geestelijke. Ahmeds pijl wordt niet gevonden dus mag Ali de prinses huwen. Omdat Ahmed op zoek gaat naar zijn pijl, begint daar pas zijn ware avontuur.

[Comedyreeks]

Een student geeft zich op internet uit als een doctrinaire extreemlinkse denker om op een creatieve manier mensen op te jutten in politieke discussies. Hij leeft zich zo hard in in zijn rol als communist dat hij uiteindelijk een overtuigde communist wordt.

[twee seizoenen van 7 afleveringen, met bonusmateriaal, beschikbaar op Hulu]

Onder de brug aangekomen treedt er een tweede laag stilte in die tegelijk killer en duisterder is dan die op straat, en toch ook meer lawaai maakt. Omdat hier geen sneeuw ligt, klinken voetstappen normaal, maar omdat de echo’s weerkaatsen tegen de wanden, weer abnormaal. Tyr volgt geruisloos op zijn spookpootjes.

Ik ga even zitten tegen de scheve stutwand en kijk voorbij de pilaren aan de waterkant rechts uit over het water van de Brugse Vaart, dat zwarter is dan zwart, nachtelijker dan de nacht zelf. Ik steek een sigaret aan. Tyr snuffelt aan een platgetrapt blikje. Er is een klein beetje wind, maar voorts is het stil, er is zelfs geen geluid van verre auto’s of occasionele fietsers op dit dode uur, doder dan de dood zelf, maar ik heb het hier naar mijn zin nu ik de duisternis zelf als een vertrouwde mantel om me heen voel.

Ben ik nog steeds mijn pijl aan het achterna gaan, vraag ik me af, en zo ja, wanneer heb ik die weggeschoten? Was het toen ik 14 was en besloot op te houden met serieus bezig te zijn met tekenen ten voordele van het schrijven? Was het toen ik 13 was en begon aan mijn Conduit-cyclus, die nu zo goed als af is maar nog een grafisch designer en 4 jaar redactie nodig heeft?

Had mijn pijl een volledige omwenteling gemaakt rond de zon, had hij me misschien terug in de rug kunnen treffen en me in een tweede loopbaan grafisch designer gemaakt, zodat ik nu mijn eigen cyclus kon illustreren.

[Dansvoorstelling]

Een gevestigde journalist denkt abusievelijk dat de consensus in het medialandschap te links is (street dance) en begint allerlei rechtse figuren te lanceren in de opiniesfeer (hardstyle). 25 jaar later krijgt hij de kogel onder een extreemrechts regime (breakdance) en desavoueren de mensen die hij hielp groot maken hem.

[première in het Capitool in Gent, regie van M. Boudry, tickets €21]


Dit is maar een extract van het tiende hoofdstuk van 'Constellatie', dat je vanaf 15 april digitaal kan kopen op Boekjeswebshop. Enkel Patreon-abonnees hebben toegang tot de volledige hoofdstukken en kunnen het boek later ook gratis krijgen.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten