HORUM LIBRAE (2:58-3:58)
BESCHAVING
La caresse et
la mitraille
Et cette plaie
qui nous tiraille
Le palais des
autres jours
D'hier et
demain
Le vent les portera
Ik sta op
en ga door de gang en de woonkamer naar het balkon om wat koele lucht in te
ademen. Ik ben alleen. Buiten de occasionele auto die passeert is er niemand en
vervluchtigt mijn adem weerloos boven de straat, drie meter dieper. Helemaal
vanuit mijn troonkamer klinkt pompende techno van Vitalic. Ik kan mijn inkten
voetstappen traceren, die mee pulseren op de ritmes. Is het toch waar, dat ik
altijd achterwaarts vooruit gelopen heb? Dat ik altijd blind de toekomst in ben
gevaren omdat ik voortdurend het verleden in de gaten moest houden, opdat het
niet zou transformeren tot onverdiende nostalgie?
De
trillende baslijnen kondigen een nieuwe muzikale bezoeker aan die patronen op
de deuren begint te tekenen. Rooms van Sasha (de Britse producer, niet de Duitse maker
van camambertballads en ook niet de Duitse eurodanceproducer) begint te spreken:
“The coast is clear – open road / I watch you reach for another / The dreams
we had are getting old / Too far away to remember / Sometimes it’s better not
to know/ Some doors should always stay closed / Rooms that you are never going
to”. Er zit iets in mijn borst van lood. Toen ik vorig jaar 36 werd
zei ik dat, ondanks de tegenslag van de laatste jaren, ik wel kon terugkijken
op een half leven waarin ik de meeste dingen die ik deed niet anders zou gedaan
hebben. Nu twijfel ik daar aan.
Ik staar het verleden in, soms om dingen opnieuw te evalueren. Soms om mezelf ervan te verzekeren dat ik het niet beter had kunnen doen. Soms om te verklaren waarom ik nu zo diep in de stront zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten