HORUM
GEMINORUM (23:03-23:58)
AMUSE-GUEULES
Rising from the
vapour, misted, patterns, voices left behind
From the vapour, misted, patterns, can we stay a while?
Guess I'm sick of things being the same
Doesn't have to be every day, never change
Just recycling things I thought were true when I was younger
But I’m moving
on, I should have listened – oh
The splinters
left me blind, I had to change my mind
“Perspectief
is alles,” zei de idioot, en hij pleegde zelfmoord omdat leven uiteindelijk de
traagste en meest pijnlijke manier is om dood te gaan. Daarover gesproken: er
zijn veel talen die geen verschil maken tussen het proces van het sterven en de
eenmalige overgang naar de dood zelf. Je kan natuurlijk wel zeggen “ik ben aan
het sterven” maar zeggen “ik sterf” klinkt zowel definitiever als overdrevener.
Niemand die effectief aan het doodgaan is, zegt “ik sterf”. In het Frans zeg je
nochtans in beide gevallen “je meurs”.
Ik zet de
waterkoker aan en breng het theezakje in als een omgekeerde tampon. Vroeger
waren er jonge vrouwen die doodbloedden aan zeer hevige maandstonden. Vroeger
was zo veel meer dodelijk. Een beet van een dier, een verkeerde maaltijd of
eens raar kijken naar de lokale prelaat en het was gedaan. Doordat we niet
altijd meer beseffen hoe goedkoop het leven vroeger was, lijkt het nu soms des
te goedkoper door de vanzelfsprekendheid ervan. Mijn verre voorouders van een
millennium geleden zouden versteld hebben gestaan van het feit dat ik niet
alleen kan lezen en schrijven, maar dat ik eveneens niet misvormd ben, mijn
woonst maar met één dier moet delen en informatie kan halen uit sprekende
dozen, bewegende beelden en onzichtbare golven die demonische porno tot vlak
bij mij kunnen brengen. En dat ik niet geloof in God en dat niemand hier dat
raar vindt. Depressie was toen nog een filosofie en geweld een hobby. Voor de
zelfverklaarde stoere kinkels van onze tijd is het omgekeerd. Ze zijn te laf voor
echt geweld en ze denken dat depressie een verzinsel is van verwekelijkte
slappelingen, terwijl, en hier komt de clou, zijzelf de slappelingen zijn omdat
ze hun geest hebben vastgeklonken aan de barbecuestellen van hun dom machismo.
De waterkoker
klikt af en ik giet het water secuur in de theekop.
Het brubbelt. Bij de goden, het brubbelt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten