Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

donderdag 9 juni 2016

Gert wil neuken (I)

Een enorme worst

“Ik wel echt nog eens goed neuken,” zei Gert.
Quint en Clara keken allebei tegelijk op van hun frietjes en Gert lachte.
“Ja? Verstaan jullie dat niet?” herhaalde Gert, waarop hij met zijn ellebogen achterwaarts stootte en tegelijk met zijn heupen voorwaarts.
“Als dat je O-face is dan is zonet m’n eetlust voorbij gegaan,” zei Clara. Gert stopte en lachte opnieuw.
“We vallen hier weer in schaamte met jou,” zei Quint.
Gert haalde zijn schouders op en depte een verloren zoutkorrel in zijn lege bakje frietjes op met z’n vinger.
“Niemand kent ons hier,” zei hij.
“Maar goed, je wil dus nog eens seks,” zei Clara toen, na een slok frisdrank.
“Ja. Niet met jullie, wel.”
“Daar ben ik dankbaar om,” zei Quint.
Quint en Clara waren al vijf jaar samen waarvan het voorbije jaar verloofd. Gert was oorspronkelijk een vriend geweest van Clara maar over de jaren was ook Quint een vriend geworden. Fysiek leken beide mannen niet op elkaar. Quint had de schouders van een bokser en een open gezicht dat iedereen onmiddellijk sympathiek vond. Toch was hij eerder aan de stille kant. Gert was pezig en druk, iemand die altijd leek alsof hij zich haastte naar zijn volgende afspraak of evenement. Clara was bleek en blond, waardoor het soms leek alsof ze geen wenkbrauwen had. Ze had mollige handen en een voor haar anders vrij meisjesachtige uiterlijk een diepe stem.
“En waarom zeg je dat nu tegen ons?” vroeg Clara, “Wij kennen geen single vrouwen meer.”
“Dat weet ik. Maar misschien hebben jullie advies.”
“Sinds wanneer heb jij advies nodig in vrouwenzaken, Gert?” vroeg Clara, “Zit je zo diep, dan?”
Gert trommelde met zijn vingers op het tafelblad en keek over de schouder van Clara hoe een bouwwerknemer een obsceen grote worst verorberde in luttele ogenblikken.
“Nee, dat niet. Ik ga af en toe eens op date, ik heb de voorbije jaren genoeg afwisseling gehad. Maar ik wil gewoon nog eens neuken. Zo echt primitief, plat, hevig.”
“Ik vind dat eigenlijk een smerig woord hoor,” zei Clara.
“Dat is het ook,” zei Quint, die bedachtzaam kauwde op zijn laatste frietjes, “en dat is ook de bedoeling, toch?”
“Je begint op m’n golflengte te komen, Quint,” zei Gert, “Dat is wat ik bedoel. Niet van die aarzelende, klungelige seks met iemand die misschien een partner gaat worden of misschien ook niet. Geen friends with benefits, dat is onzin die niet werkt.”
“Als het echt zo pornoseks is die je wil, ga dan naar de hoeren,” opperde Clara.
“Ik wil er geen geld voor betalen,” zei Gert.
“Zet een zoekertje. Of er zal wel een datingsite voor bestaan, zeker?” probeerde Clara.
“Een datingsite voor neuken?” monkelde Quint, “Hoe heet die dan, neuken.be?”
Gert krabde in zijn hals.
“Ik heb m’n research al gedaan. Er bestaan daar wel sites voor, maar dat zijn louche ondernemingen waar nauwelijks echte vrouwen zitten, tenzij je bereid bent genoegen te nemen met een verlaging in standaarden.”
“Beggars can’t be choosers,” zei Clara wijsneuzerig.
“En waarom eens niet, Clara?” reageerde Gert, “Want dat lijkt het probleem. Als ik compromisloze, ruige seks wil, heb ik dat liefst met iemand die ik ontzettend aantrekkelijk vind.”
“Allez, niet om je te kwetsen Gert, maar een jaar geleden kloeg je al dat op normale datingsites van die erg sexy vrouwen nooit oog voor jou hadden.”
“Behalve die Spaanse,” zei Quint.
“Ja, die ik beter verstond in het Spaans dan in haar vreselijke Engels,” zei Gert, “Maar –”
“Wacht even Gert,” zei Clara, die haar hand ophield, en haar mond afveegde met een servet, “Ik was nog niet klaar. Je weet toch ook wel dat het niet is omdat zo’n vrouw bij wijze van spreken voorover buigt in fuck-mebotjes, dat ze daarom in is voor een ritje met kleine Meneer Gert hé?”
Gert rolde met zijn ogen maar moest tegelijk lachen.
“Ja, ja,” zei hij toen, “Sexy is niet gelijk aan gewillig, dat weet ik.”
“En ik wou niet impliceren dat je een monster bent, maar je hebt zelf gezegd dat de vrouwen die je 9/10 zou geven voor uiterlijk, wellicht zelf niet zitten te wachten, als ze net als jij willen “neuken”, op een persoon die ook niet een 9/10 is.”
“Bedankt voor de nadrukkelijke “aanhalingstekens”, Clara, dat waardeer ik,” grijnsde Gert, “Maar daar raak je de kern aan van mijn probleem. Ik wil goede, stevige seks, niets meer, niets minder. Voor een mogelijke relatie mag iemand uiterlijk imperfecties hebben of afwijkingen, dat kan zelfs karakter geven. Dan zoek ik sowieso naar iemand met wie ik ook kan praten.”
“Is goede seks ook niet het gevolg van goed kunnen praten?” vroeg Quint.
Nu was het Clara’s beurt om te lachen.
“Zie, ik dacht dat vroeger ook,” zei Gert, “maar veel mensen hebben me al verteld van niet. Lees de vakliteratuur er op na. Er staan in vrouwenbladen om de haverklap verhalen van vrouwen die zich ruig laten nemen door een tuinman of een bouwvakker die nog niet eens zijn eigen naam kan schrijven.”
Gert blikte weer naar de bouwvakker met de worst, die nu tevreden door het venster zat te kijken terwijl zijn handen rustten op zijn royale buik.
“Zijn die verhalen niet dikwijls verzonnen door de redactie van die bladen?” vroeg Quint.
“Soms wel, denk ik,” zei Clara, “maar ik hoor ook wat vriendinnen mij vertellen.”
“Juist. En dus mij maak je niet wijs dat het niet zou kunnen dat er ergens, ik zeg maar iets, een winkeljuffrouw bestaat die enkel kijkt naar reality-tv maar wel erg goed is in bed,” zei Gert. Hij pikte zijn plastic vorkje op van tafel en prikte er lichtjes mee in zijn handpalm.
“Ok,” zei Quint, wiens gedachten duidelijk op volle toeren draaiden, “maar hier is het verschil. Zo’n hete tuinman neemt allicht zelf initiatief. Ben jij ooit al op een bloedmooie vrouw afgestapt die je niet kende?”
“Zelden.”
“Met zo’n ingesteldheid zal het ook niet lukken,” zei Clara.
Gert fronste.
“Misschien wilde ik te realistisch zijn over mijn kansen,” zei hij. Hij plooide het vorkje.
“Het is vrijdag vandaag,” zei Clara, “En je zei daarnet zelf dat je nog niets te doen hebt. Ga uit, spreek mensen aan en amuseer je. Zelfs al vind je niemand die kleine Meneer Gert wil bezoeken, hou je er misschien leuke contacten aan over.”
“Wil je m’n lul niet zo noemen?” vroeg Gert.
“Ik vind het ook maar raar,” zei Quint ernstig.
“Sorry, het is gewoon een grappig beeld,” zei Clara.
“Ik noem jouw foef toch ook niet Clara Junior of zo?” vroeg Quint.
“Eh, bah.”
Iedereen lachte.
“Kom, we gaan betalen,” zei Gert toen, “En ’t is goed, ik ben in een wilde bui die misschien tragisch misleid zal lijken morgen, maar ik zal jullie raad opvolgen.”
Ze stonden op.
“Ga je je dansschoenen aantrekken en je Saturday Night Fever-jasje afstoffen?” vroeg Clara.

Verder naar deel twee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten