De keizer van Populië: Vrede (III)

De keizer van Populië, hoofdstuk 6 - Vrede (III)

III. Coda

HET OPEN HUIS, GRIJSHAVEN, 9:24PM +111D +32D

Ik dicteer mijn tekst aan een waterdichte microfoon terwijl ik op een grote opblaaskrokodil lig in het zwembad van wat ooit Het Eigen Huis was waar de Schijtende Vrienden vergaderden met Wanda Froger.

“Life is a fuck. Het leven is verre van perfect, en sommige pogingen om de kromme banen, de verkeerd aangelegde wegen of de onvruchtbare velden van dat leven te verbeteren, maken het enkel nog erger. Je kan bioboer worden om je steentje bij te dragen voor het natuurherstel, en gedwongen zijn mest te kopen van de grootste greenwasher die er rondloopt. Je kan haten hoe je door de meeste mensen als stront behandeld wordt omdat je een laagopgeleide werkloze man bent maar vreemd genoeg de schuld daarvan zoeken bij vrouwen en immigranten. Je kan je laten leiden en inspireren door een glorierijk verleden maar omkomen terwijl een slecht nagebouwde, kaduke versie ervan rondom je heen afbrandt. Je kan de mensheid een dienst willen bewijzen met robotica en ongewild de blauwdruk leveren voor het begin van een ongeziene chaos die het startsein geeft voor meer dan 25 politieke moorden.”

Ik laat losjes één hand in het water hangen.

“Het omgekeerde kan ook. Je kan een slecht persoon zijn, een soort sociale geslachtsziekte of iemand met sinistere motieven, maar toch eindigen aan de goede kant van de geschiedenis. Zoals een bepaalde pornocraat die mee het verzet hielp te organiseren tegen een tiran in de dop. Zoals twee arrogante professoren die een ultiem gehoorzaam moordwapen wilden maken maar een cyborg creëerden met hogere ethische standaarden dan henzelf. Zoals een blaaskaak-ondernemer die in zijn zelfmoord probeerde anderen mee te sleuren, maar in werkelijkheid de sleutel aanreikte tot de oplossing van de crisis die gaande was.”

Populië-Econovina was nog altijd een stadstaat met grote ongelijkheid tussen arm en rijk, een aanzienlijke graad van corruptie en een licht ontvlambare politieke klasse die het niet altijd even nauw nam met de mensenrechten en burgervrijheden. Maar er was al verbetering.

“Onder groot protest van een kleine minderheid werd 2 maanden geleden een wet aangenomen die elke beweging die de democratie en de mensenrechten probeerde te subverteren, illegaal gemaakt, ook al probeerde ze dat met legitieme en democratische middelen. In retrospect maakte dat vreemd genoeg de Roze Coalitie zelf illegaal, maar het netto resultaat is dat Verpist, Duck, Dorfs, Lievens en Froger achter tralies zitten, samen met enkele van hun naaste medewerkers. Het meest interessante was de gelijktijdige schuldbekentenis van consul-pro-tempore Baekelandt over de charade met Christa Cuts, waarvoor ook zij haar proces zal krijgen eens haar termijn er op zit.”

Over de politie voel ik weerstand om veel te zeggen. Willem Paelinck is nu de hoofdcommandant van de federale politie en wordt getipt als mogelijke minister van justitie. Satan en Doorntaert zijn oneervol ontslagen. Eveneens oneervol ontslagen is Martine Poederdrie, maar die heeft zich via familieconnecties weten te vestigen in de Verenigde Staten, waar ze nu met een uitgestreken gezicht te gast is op “conservatieve” tv-shows die zich vooral gretig zorgen lijken te maken over studenten met paars haar en activisten die de infrastructuur beschadigden van megamiljardairs.

“Een vreemde kronkel: Socarus I is nog altijd officieel de keizer van Populië. Hij is herstellende van zijn fysieke en mentale trauma’s, en onder begeleiding van een bataljon privéleraars leert hij naar verluidt echt Ramoons spreken. De veelbelaagde, bizarre en zeer idiosyncratische Socarus is een soort mascotte geworden voor de Populiërs, die in hem een onschuldige en platgeslagen versie van henzelf herkennen. Als er al een hemel is, glimlacht Vitellius vast beaat om die sublieme, ironische successen van zijn project.”

De recente verkiezingen zijn éclatant gewonnen door de Nieuwe Volkspartij van Chrystelle Cliteur. Wellicht zouden ze een coalitie moeten vormen met enkele technocraten die gesteund waren door Geurt Dickens in de Lijst Liberaal Econovina. Ik ben tevreden dat ik dat soort duivelspacten niet zou moeten sluiten. 

“Bert?” galmt een stem als van een alpenhoorn door de ruimte. Ik open mijn ogen. In het deurgat van het zwemcomplex staat Boert Van Vettenberghe, slechts gehuld in een sumo-lendendoek. Boert en Roodborstje betrekken samen met mij de voormalige villa van Wanda Froger, en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zijn gezelschap ondertussen op prijs ben beginnen stellen. Hij klaagt bijna nooit meer en is tijdens zijn onderduikperiode als een bezetene beginnen lezen.

“Ja?”

“Het eten is klaar!” roept hij.

Ofschoon ik nooit honger heb, moet ik toch eten. Ik recht me.

“Wat schaft de pot?”

“Bonen op Vitellius’ wijze.”