Gert wil neuken (V)

De perfecte jurk

Twee weken later had Gert zijn idee stilletjes opgeborgen. Clara en Quint hadden nog smakelijk gelachen met zijn avonturen in het uitgaan en hadden veel voorpret beleefd aan zijn deelname aan één van Yannicks feestjes, maar ze hadden wijselijk zijn waarde intact gelaten na zijn faaldate met Olivia. Gert was tot de conclusie gekomen dat de vrije, ongebonden seks en niets meer dan dat misschien niet voor hem was weggelegd – of toch niet op de manier dat hij het zelf zou willen.
“Je kan willen wat je wil, zo vaak en zo veel je wil, maar de wereld is je niets verschuldigd,” had Yannick met een schouderophalen gezegd. Ja, coole, lange Yannick die altijd rustig op zijn doelen afging en bij wijze van spreken de vrouwen van zijn hippe jas moest afschudden.
Maar Gert was niet iemand die zich wentelde in zelfhaat of bleef kniezen. Bovendien, zelfs in seksloze periodes was er nog altijd porno, en dat was nog zo makkelijk. Porno was niet moeilijk te benaderen, porno was vrijelijk en democratisch beschikbaar voor iedereen met een internetverbinding en porno was bovenal ook entertainment dat geen oordeel velde over hem en zijn verlangens.

Twee weekends later bevond Gert zich met Clara en Quint op een voorleesavond. Hij had zelf niet echt iets met literatuur. Als hij al iets las, dan was het fantasy, vakliteratuur over industrieel design of zo nu en dan een magazine over sport. Mannenbladen meed hij als de pest. Hij had jarenlang de “tips” die erin stonden om vrouwen te versieren al naast zich neergelegd. Die waren zo’n beetje als de modetrends bij vrouwen – de tips werkten enkel bij mannen die er al meer dan gemiddeld goed uitzagen en bovendien vond hij dat veel ervan berustte op een idee dat versieren een spel was met vaste regels, alsof het een game was dat je kon verslaan door cheatcodes te gebruiken.
Vooraan stond een meisje die bijna volledig schuil ging achter een enorme bril een prozatekst voor te lezen. Gert kon er zijn gedachten niet bij houden. Quint en Clara zaten geboeid te luisteren. Het was wel eens wat anders om in een café te zitten waar het stil was. Het publiek was tamelijk divers. Oud, jong, man, vrouw, mensen met krakerskapsels en mensen die net van een meeting leken te komen in één of andere privébank.
En die seks, was dat tenslotte niet allemaal nogal overschat? Zijn verlangens waren niet weg, maar misschien moest hij die zien als verlangen naar een mooie auto of dat hij ook ooit had kunnen leren voetballen zoals Kevin De Bruyne. In deze realiteit had hij zich ook tevreden gesteld met af en toe een balletje trappen met oude vrienden in een sportzaal en zijn vertrouwde blauwe metallic Suzuki die al 6 jaar meeging. Schamper bedacht hij zich dat als hij had kunnen voetballen als De Bruyne, wagens en vrouwen geen probleem zouden geweest zijn. Of toch? Leek het gras niet groener op die voetbalmat? Als je zo jong en rijk was, moest je ook constant op je hoede zijn voor mensen die enkel uit waren op je geld en roem. Gert wist tenminste dat als iemand hem wilde, dat het niet was omdat hij zo waanzinnig goed verpakkingen van chocolademousse kon ontwerpen. Hij grinnikte.
Quint trok een wenkbrauw naar hem op. Gert gebaarde dat hij geen acht op hem moest slaan. Het meisje was intussen klaar met voorlezen en kreeg een warm applaus. Beleefd applaudisseerde Gert mee. De presentator sprong op het podium en kondigde een kwartier pauze aan.
“Ik heb dorst,” zei Gert tot Clara en Quint, “willen jullie ook iets?”
“Een groene thee,” zei Clara.
“Ik heb wel zin in een Hoegaarden,” zei Quint.
“Komt eraan!”

Toen Gert de toog naderde werd zijn aandacht onmiddellijk getrokken door een vrouw die met haar rug naar hem stond. Ze stond waarschijnlijk te wachten op haar bestelling. Ze droeg een korte, strakke, roze-rode jurk en had korte, glanzende hakken aan. Aan haar huidskleur te zien was ze ofwel gehuisvest in een zonnebank, ofwel had ze roots ergens bezuiden van de Alpen en de Pyreneeën. Haar haar was glanzend donkerbruin, en viel tot aan het midden van haar rug. Er was een lege plaats naast haar en het was zowat de enige lege plaats aan de toog om nog te gaan bestellen, dus Gert ging maar naast haar staan. Hij voelde haar eventjes kijken naar hem terwijl hij deed alsof hij dat niet gezien had, keek terug en ving haar ogen. Ze keek hem zonder schaamte aan. Ze had diepbruine ogen en een sensuele, wat grotere mond. Gert keek onmiddellijk weer weg en voelde zich onnozel.
De barman zette de bestelling neer voor de vrouw, die betaalde en bedankte. Ze had een hese stem. De barman wendde zich naar Gert. Op dat moment stootte de vrouw één van haar glazen om. Wijn stroomde over het hout en over de mouw van Gerts hemd. Hij zette een stap achteruit.
“Sorry!” zei de vrouw. Ze vroeg een doek aan de barman en kreeg er één.
“Gaat het?” vroeg ze aan hem.
“Het is ok,” zei Gert, die aan zijn mouw voelde, “het droogt straks wel op.”
Hij zette weer een stap naar voren om te bestellen.
“Het is zeker de eerste keer dat een vrouw jou nat kan maken,” zei ze vlak naast hem toen de barman zich van zijn taak kweet. Ze keek hem niet aan terwijl ze de toog opdroogde. Haar nagels waren goud gelakt.
“Je gebruikte hulpmiddelen dus dat telt niet,” zei Gert tot zijn eigen verbazing. Ze lachte een volle, gulle lach en draaide zich naar hem. Gert keek haar aan. Ze hield haar doek omhoog.
“Moet ik jou nog droogwrijven ook, dan?”
“Het is sympathiek dat je het voorstelt, maar nee.”
“O, maar ik stel dat niet voor uit sympathie.”
Hij begon zich af te vragen waar hij nu weer beland was. Zou dit dan iets kunnen worden?
“Hoezo?” vroeg hij toen, “Je hebt opzettelijk je glas omgestoten of zo?”
“En wijn laten verloren gaan waar ik al voor betaald heb? No way. Maar ik vind je cute.”
“Eh… Bedankt,” zei hij, blij dat de barman terug was met zijn bestelling en dat hij zich kon vastklampen aan de routine van het betalen. Ze bleef hem gadeslaan en leunde toen nonchalant tegen de toog aan. Gert keek haar nu terug aan met zijn armen vol drank.
“Ben je niet gewoon dat een vrouw het initiatief neemt?”
“Niet zo,” bekende hij, “maar… ik vind het zeker niet erg.”
Ze glimlachte.
“Of vind je dat maar niets, zo’n vrouw in een kort jurkje die direct allerlei toespelingen begint te maken?”
“Ik had het gewoon niet verwacht.”
“Ah. Maar dat zijn de beste, mon cher. Mijn naam is Victoria, trouwens. En jij?”
“Gert. Niet van Samson.”
“Nee, je hebt daarvoor wat te weinig botox in je gezicht. En die Gert is maar een creep. Ben jij een creep?”
“Zouden er creeps bestaan die daar “ja” op zeggen?”
“Goed punt. Wat doe je nog later op de avond?”
Gert kreeg het warm en zijn brein draaide op volle toeren.
“Ik ben hier met vrienden maar die gaan na afloop van de avond naar huis. Ik moet nergens heen.”
“Prima. Ik ben hier ook met een paar vrienden maar die moeten morgenvroeg al op, en ik heb geen zin om vroeg naar huis te gaan. Zie je het zitten om nog wat na te blijven met mij?”
“Dat lijkt me een goed plan.”
Ze klapte in haar handen.
“Goed zo. Er is wel nog één ding,” zei ze, terwijl ze de doek terug over de toog mikte en een korte slok nam van één van de onaangetaste glazen.
“En dat is?”
Ze rechtte zich een beetje en keek hem vol aan met haar donkerbruine ogen.
“Ik ben trans.”
“Trans… transseksueel?”
“Yup.”
“Je was dus vroeger… een man?”
“Neen. Ik ben altijd al een vrouw geweest. Nu heb ik ook het lichaam van een vrouw. Als je daar een probleem mee hebt, moet je dat nu zeggen, anders is het allemaal verspilde moeite.”
Het was alsof Gert nu tienduizend dingen tegelijk dacht. Eén belachelijke gedachte was dat Clara en Quint zaten te wachten op hun drank en dat de mensen weer langzaam plaats aan het nemen waren op hun stoelen en aan hun tafeltjes en dat hij niet veel tijd meer had. Een andere gedachte was dat hij eigenlijk nooit bij mensen als Victoria had stilgestaan buiten als clou van één of andere domme mop of een human interest-programma op tv. Maar aan Victoria was niets mannelijks te zien. Integendeel, ze zag er bijzonder vrouwelijk uit, met mooie proporties, een zachte huid en prachtig haar. Zou seks met haar hem een soort van meta-homoseksueel maken? Nee, want Victoria was een vrouw die zich al haar hele leven ook zo voelde. Geen travestiet of een ladyboy. En dan nog: dit was 2016 en Gert had er zich altijd op beroemd zeer rustig om te gaan met seksuele diversiteit. Maar hoe zou de seks dan zijn met iemand als Victoria? Hij zou het nooit weten als hij het geen kans gaf.
“Wel. Wat zoek je precies?” vroeg hij toen. Hij dacht aan Olivia’s vraag een paar weken terug.
Victoria lachte.
“Wat denk je zelf? Gertman, ik ken je nauwelijks. Een avond lijkt me al fijn om mee te beginnen. Opnieuw: je moet het zelf weten. Ik kan geen garanties bieden en ik weet niet wat jij denkt.”
Hij werd getroffen door haar eerlijkheid. Hij knikte langzaam en keek haar aan.
“Ik zie je straks nadat deze show hier gedaan is, dan,” zei hij, “Het is… een onverwachte kennismaking.”
“Dat zijn mijn kennismakingen altijd. Is er nog iets wat jij wil weten?”
“Voorlopig niet.”
Ze knikte en knipoogde vooraleer ze weer verdween in het publiek. Gert jubelde inwendig en tegelijk was hij een beetje verdoofd door Victoria’s directheid en eerlijkheid, dus toen hij ging zitten bij Quint en Clara, die een beetje morden omdat hij zo laat was met de drank, zei hij niets over Victoria tegen hen. Niet omdat hij er niets over wou zeggen, maar omdat hij het moment helemaal voor zichzelf wou koesteren.

Gert wil neuken (IV)

De dubbele standaard

Gert was opgelaten maar zelfzeker. Hij zat aan het venster van een tearoom tegenover Olivia, die hij vier dagen geleden had leren kennen op het feestje van Yannick. Het uitwisselen van nummers was ongedwongen gebeurd, het opzetten van het afspraakje zonder problemen. Het was diep in de zaterdagnamiddag en ze hadden er al een uur praten op zitten over hun werk, hun studies, tv-programma's die ze volgden en muziek die ze leuk vonden. Daar hadden ze hun verschillen, maar niets dat er echt toe deed. Gert vroeg zich nu wel af waar dit nu heen ging. In alle aspecten leek dit meer op een gewone date dan wat hij zich had voorgesteld als een seksdate. Had hij dat dan duidelijker moeten maken? Een sms sturen met "neuken?" was ook zo boers. Zou dat ooit al gewerkt hebben? Direct zijn kon zijn charme hebben maar Olivia leek hem niet het type vrouw dat dit zou appreciëren. Of werd dit dating in Amerikaanse stijl, waar eerst seks zou volgen en ze dan zouden zien hoe het verder zat? Hij vond Olivia beslist interessant, maar een relatie met haar zag hij nog niet onmiddellijk zitten.
"Is er buiten iets te zien?" vroeg ze.
Hij veerde op.
"Nee. Ik was even verloren in m'n eigen gedachten."
"Niet te diep, hoop ik."
"Dat valt mee. Pootjebaden."
Ze glimlachte en nam een slok thee.
"Nu goed," zei ze toen, "wat is je eindplan eigenlijk?"
Gert keek eerst even naar beneden maar fronste toen.
"Had ik je dat al niet gezegd?"
"Niet rechtstreeks, nee. Je leek me te zoeken zonder te weten wat je eigenlijk zocht."
"O. Wel, ik heb altijd in relaties gezeten, en..."
Hij hoorde het zichzelf zeggen maar het leek alsof zijn zin niet bij hem hoorde. Olivia zei niets en bleef hem fixeren met haar arendsblik.
"Ennn?" vroeg ze toen er niets meer kwam.
Gert liet zijn koffielepel door de vingers van zijn rechterhand glijden.
"Ik wil seks," zei hij plompverloren. Olivia lachte hartelijk.
"Goed. Het hoge woord is eruit."
"Elegant kan je dat nooit zeggen, zeker?"
"Nee, maar het is goed dàt je het zegt. Ik hou niet van onduidelijkheid."
Gert dacht eraan terug dat Olivia in een relatie had gezeten met twee of drie mensen tegelijkertijd.
"Maar hoe komt het dan dat het zo simpel lijkt als je verhalen hoort van andere mensen? Dat die dingen gewoon, tja... gebeuren?"
"Elke context is anders. Er zijn mannen die kunnen spreken en begrijpen zonder veel woorden te gebruiken. Maar de meesten kunnen het niet en kunnen niet eens woorden juist gebruiken."
"Het vergt oefening, zeker," grinnikte hij flauw.
"Misschien."
"En hoe zit het met jou?" vroeg hij toen.
"O. Dat hangt er wat van af. In elk geval wil ik niets eenmaligs."
Het ideaalbeeld van de hevige, plotse partij seks met een zo goed als onbekende was aan het vervluchtigen aan lichtsnelheid.
"Jij wel, dan?" vroeg ze.
"Ik weet het niet meer zo goed, denk ik. Misschien is iets louter eenmaligs ook niets voor mij, maar hoe kan ik dat echt weten zonder dat ik het gehad heb?"
"Je weet ook niet hoe het voelt om seks te hebben met een man en toch zou je het niet proberen om die reden."
"Dat is waar."
Olivia nam nog een slok thee en Gert voelde zich vastgereden.
"Neem het me niet kwalijk," zei hij, "maar soms denk ik dat jullie het makkelijker hebben."
Ze lachte met één kant van haar mond.
"Ga verder."
"Ja, ik bedoel, we zijn 2016 en nog altijd wordt verwacht dat mannen initiatief nemen, afwijzing riskeren, de zaken duidelijk maken, en zo verder. Als vrouw een one-night-stand beleven is supersimpel. Ga naar het dichtste café en een uur later kan je al naar huis met iemand."
"Maar wat voor iemand zal dat dan zijn?"
"Iemand als jij kan vast wel iemand aan de haak slaan die er goed genoeg uit ziet en genoeg inhoud heeft om een nacht te overbruggen."
Olivia tikte nu met haar lepel tegen haar theeglas en was de ernst zelf.
"Ja, maar heb je al eens stilgestaan bij al die andere zaken? Bijvoorbeeld dat voor veel mannen mijn waarde daalt naarmate ik sneller toehap? Dat mannen die meer interesse hebben in one-nigh-stands dikwijls neerkijken op vrouwen? Of dat ik het risico loop om gedrogeerd en verkracht te worden? Of dat mannen afwijzen ook risico's inhoudt? Er zijn er genoeg die er agressief van worden, of het woord "nee" gewoon niet willen begrijpen. Je hebt gelijk dat het louter feitelijk voor mij simpeler is om me uit te leven met wisselende partners als ik dat zou willen, maar de prijs die ik er voor moet betalen is één die veel vrouwen niet willen betalen."
"Mja. Ik heb een vrouw nooit bekeken als een slet omdat ze 10 partners heeft gehad. Die dubbele standaard is inderdaad dom. Maar wat heb ik daar als individu nu mee te maken? Waarom zou ik moeten betalen voor wat al die andere mannen doen?"
"En waarom zou ik dat moeten doen? Je kan een sociaal probleem niet zomaar uitbesteden omdat jij er zelf geen last van hebt."
"Ok. Goed. Ik begrijp je punt. Maar zoals ik zei hanteer ik geen dubbele standaard."
"Prima, maar wat als ze ooit sekswerk zou gedaan hebben?"
Gert blies.
"Tja... hangt ervan af."
"Waarvan? Ook al heeft ze nog gangbangs gedaan met 30 man, als ze op dat moment enkel in jou geïnteresseerd is, wat zou dat je kunnen schelen?"
Opnieuw vastgezet. Gert begon te begrijpen wat Yannick had bedoeld met Olivia's intensiteit.
"Zou het jou iets kunnen schelen? Er zijn ook meisjes die geen jongen willen die veel heeft rondgeslapen," vroeg hij.
"Nee, niet als het om iets vrijblijvends gaat. En aantallen doen er niet toe. Hoewel, ik zal toegeven dat als iemand van 30 al 250 of meer partners heeft gehad, dat er misschien iets pathologisch speelt, of een aspect van competitie die het loutere plezier overstijgt."
"En een serieus lief? Moet die voldoen aan andere standaarden."
Een opdiener kwam langs maar Gert wuifde die weg.
"Dan moet er gewoon meer compatibiliteit zijn. Als een man met wie ik me jaren samen zie zijn, geïnteresseerd is om in kelders opgehangen te worden aan een x-frame, dan zal ik die kink nooit kunnen waarmaken want mij interesseert die niet. Dat wil daarom niet zeggen dat dat voor de rest geen fijne man kan zijn of dat er iets mis is met zijn verlangens."
"Hoe zei Yannick dat ook altijd weer? Your kink is not my kink and that's ok?"
"Precies," zei Olivia.
Het was even stil. Zijn kop en haar glas waren allebei leeg en de koekjes waren ook op.
"O, sorry Gert," zei Olivia toen, "Ik heb het een beetje verbrod, hé?"
Gert haalde zijn schouders op.
"Nee, het is ok. Ik heb tenminste iets bijgeleerd."
"Dat is lief van jou. Maar ik denk wel dat duidelijk is dat we momenteel elk ergens anders staan, niet?"
"Spijtig genoeg, ja," zei hij oprecht.
Ze kneep in zijn hand.
"Denk je dat je nog eens mee komt met Yannick?"
"Misschien," zei hij ontwijkend.
"Je ziet maar," zei ze, "En ik betaal wel hier, vandaag."

Een uur later had Gert in de stad iets alleen gegeten en veel zitten nadenken, maar de wol in zijn hoofd leek enkel toegenomen. Wat begonnen was als een bijna schurkachtige tocht om te gaan tot de essentie van wat hij en zijn "Kleine Meneer Gert" echt leken te willen, was een labyrint geworden. Wat was hij soms graag dommer geweest om zich daar allemaal geen zorgen over te maken, of juist slimmer zodat hij er zich aan kon onttrekken. Was hij dan voor altijd veroordeeld tot de middelmaat?

Verder naar het laatste deel.

Gert wil neuken (III)

Goed voor één consumptie

“Is het hier?” vroeg Gert.
“Waar anders?” antwoordde Yannick, die de auto parkeerde op de grintoprit van een 18de-eeuws kasteel. Er stonden al heel wat auto’s, meestal gewone personenwagens. Gert zag door het passagiersvenster verlichte ramen, maar wat er achter die ramen gebeurde werd aan het zicht onttrokken door gordijnen. De omgeving van het kasteel was een groot grasveld dat in de verte overging in een bos.
“Nerveus?” vroeg Yannick aan Gert.
“Een beetje.”
“Het is ok om dat toe te geven, hoor,” grijnsde Yannick.
Gert zei niets meer. Eén deel van hem wilde zo snel mogelijk wegrennen van deze plaats, een ander deel was zo nieuwsgierig als de pest. Yannick was een vriend waar Gert vroeger wel eens mee uitging en ze deelden een interesse in comics, waardoor ze ook na hun studentenjaren contact waren blijven houden. Yannick was een pleitbezorger van radicale seksuele vrijheid en polyamorie. Momenteel zat hij in een relatie met zowel een man als een vrouw en die bevonden zich allebei al in het kasteel, samen met andere praktiseerders, die regelmatig samenkwamen om iets te drinken en bij te praten. Yannick had er steeds op gestaan dat dit geen verkapte orgieën waren en dat polyamorie niet hetzelfde betekende als een open relatie, hoewel dat in zijn geval wel degelijk zo was.
Ze stapten uit. Terwijl ze zwijgend naar de poort toe wandelden, keek Yannick Gert zijdelings aan. Hij lachte.
“Wat?”
“Vergeef me, het is grappig. Gert, de meest vanilla, conventioneelst mogelijke cishet-man in mijn vriendenkring, en hij is de eerste die het lef heeft om mee te komen naar mijn feestjes.”
“Cis-wat?”
“Cisgender, hetero,” verklaarde Yannick.
“O. Ok.”
Gert haalde zijn schouders op.
“Het is nooit te laat om bij te leren, zeker?”
Yannick, die bijna twee meter lang was en een volle, donkere baard had, klapte Gert op zijn schouder.
“Zo is dat. Kom, we gaan binnen.”

Een half uur later zat Gert in een makkelijke zetel met een prikkertje te spelen voor de schalen kaasjes en mini-augurkjes die al half leeg waren. Er waren zo’n 40 à 50 mensen, de meesten van rond Gerts leeftijd, ongeveer evenveel mannen als vrouwen.
Yannick maakte zich los uit een groep mensen die geanimeerd stond te praten en ging in de zetel tegenover Gert zitten. Op de achtergrond speelde er een soort bossa nova of andere muziek die hij associeerde met cocktailfeestjes.
“En?” vroeg Yannick onmiddellijk, “Wat vind je?”
“Ik heb al met een aantal mensen gesproken maar vooral geobserveerd.”
Zo lang hadden die gesprekjes niet geduurd. Eén was geweest met een man over voetbal, meer bepaald de corruptie binnen de FIFA, een ander gesprek was geweest met een charmante vrouw die Gert gewogen had en te licht bevonden, aan haar blik te zien. Ze stond nu bij haar eigen man en keek niet meer naar Gert.
“Wat observeer je dan vooral?” vroeg Yannick.
“De meeste mensen hier zijn vrij… normaal, bij gebrek aan een beter woord. Maar toch anders.”
Er waren vooral meer dikke mensen dan anders, dacht Gert, maar dat zeggen was een beetje schijten op Yannicks ruimhartigheid dus zei hij dat niet.
“Anders, hoe?”
“Moeilijk te zeggen. Ik weet niet zo goed waar en hoe ik me mag inmengen. Op een gewoon feestje is dat allemaal eenvoudiger.”
“Niemand gaat je doodbliksemen omdat je hun specifieke achtergrond niet kent, hoor.”
“Nee, ok, maar het is wel handig of je weet of iemand in een open of gesloten relatie zit, poly is of kinky, of misschien zelfs allemaal.”
“Wil je dat we naamkaartjes dragen?”
“Deden sommige homobars dat niet?”
“Sommige. Maar ik vind dat zelf nogal onnozel. Ga gewoon met iemand praten.”
Gerts oog viel op een vrouw in een lange, donkergroene jurk en met donkere krullen tot over haar schouders. Ze stond met haar rug naar Gert bij het venster.
“Wie is dat?” vroeg Gert.
Yannick draaide zich om.
“Dat is Olivia. Open, poly.”
“Heb jij… ?”
“Nee. Te intens voor mij,” zei Yannick. Dat prikkelde Gerts nieuwsgierigheid.
“Goed. Hier komt de bruid, dan maar,” zei Gert, terwijl hij opstond. Yannick knipoogde naar hem en dronk van zijn glas.

“Hallo.”
Ze draaide zich naar hem om. Donkere ogen en een haviksneus, een licht vooruitgeschoven kin en wenkbrauwen die leken op twee gestileerde vleugels.
“Ah. Jij bent de nieuwe.”
“Ik word liever Gert genoemd, maar de Nieuwe is ook goed.”
“Ik ben Olivia,” stelde ze zichzelf voor.
“Aangenaam,” zei Gert. Ze glimlachte en keek hem onderzoekend aan.
“Wat doe je in het leven, Gert de Nieuwe?”
“Ik ontwerp verpakkingen.”
“Van?”
“Van vanalles. Het kan zijn dat je thuis een paar van mijn creaties hebt.”
Ze lachte.
“Ik geef zelf dansles,” zei ze, “ben jij een danser?”
“Vroeger meer dan nu.”
Gert vond zichzelf een behoorlijke danser maar wou dat niet zeggen tegen iemand die allicht tientallen malen beter was dan hem.
“En wat heeft je ertoe gebracht hier in het diepe te springen met Yannick?” vroeg ze toen.
“Ik wou het een kans geven. Momenteel heb ik geen tijd voor en geen zin in een exclusieve relatie maar ik ben beginnen geloven dat een simpele one-nightstand misschien ook niet alles is.”
“Slechte ervaringen?”
“Geen, als ik eerlijk ben.”
“Ach zo. Maar je hebt gelijk, vind ik. Veel mensen zitten in ellendige relaties omdat ze denken dat ze niet beter verdienen.”
“Juist. De keerzijde daarvan is dat ik soms denk dat ik te veel denk dat ik recht heb op iets wat mij misschien gewoon niet gegeven is.”
Hij was versteld van zijn eigen eerlijkheid, hoewel hij nog maar twee pintjes had gedronken, waarvan het eerste betaald was met een drankbon. Ergens was het grappig dat een hip en mysterieus polyfeestje nog zoiets oer-Vlaams had als de drankbon. “Goed voor één consumptie” had erop gestaan.
“Dat is een punt waar veel mensen ook niet toe komen,” monkelde Olivia, “En dus jij dacht: waarom niet eens op poly-safari gaan, kijken hoe het daar loopt?”
“Zoiets. Is dat fout?”
“Nee. Het grappige is dat mensen hier veel minder opdringerig zijn dan in gewone clubs.”
“Dat heb ik al gemerkt. De mensen zien er vrij ontspannen uit.”
Olivia knikte, keek naar de groepjes mensen die stonden te praten of in zeteltjes zaten – in een hoek waren drie mensen aan het kussen – en toen weer naar Gert.
“Ik ben hier een tijdlang niet meer geweest,” zei ze toen onaangekondigd, “Ik heb een tijd met drie mensen samengewoond waarvan er twee mijn partner waren, maar dat was op de deur niet meer uit te houden.”
“Waarom?”
“Elk conflict wordt direct veel heftiger omdat er meer mensen in betrokken zijn. De vierde huisgenoot had enkel een relatie met één van de twee anderen en wilde duidelijk meer exclusiviteit.”
Gert trok zijn wenkbrauwen op.
“Mja. Maar je wil het toch nog blijven proberen?”
“Momenteel heb ik niemand,” zei ze, “en misschien dat ik terug poly ga, misschien ook niet.”
“Van wat hangt het af?”
Ze keek hem indringend aan.
“Van jou, Gert.”
Ze lachte hard toen ze zijn verbazing en angst zag.
“Even geloofde ik je,” zei hij toen opgelucht.
“Ik dacht, een beetje creepy doen in ons eerste gesprek, altijd fijn. Maar om je een serieus antwoord te geven: ik weet het niet. Het is in elk geval tijd voor meer klaarheid en meer rust in dit hoofd.”
“Ik wil zelf wat meer uit de rust.”
“En in de seks?”
“Ja. Wil je trouwens een consumptie drinken van me?”
“Wat?”
“Dat staat toch op die oubollige drankbonnen hier?”
Ze viste haar eigen bonnetje uit haar handtas en glimlachte verbaasd toen ze het las.
“Nog niet op gelet. Doet heel hard denken aan parochiezalen en voetbalkantines.”
“Dat vond ik ook. Nu, wil je iets? Een cola of een zakje chips?”
Ze glimlachte nu ook met haar ogen.
“Een gin-gini, liever. En neem zelf ook iets.”
Ze overhandigde hem het bonnetje.

Verder naar deel vier.

Gert wil neuken (II)

Palen en waardigheid

Een disco-outfit had Gert niet en dat was maar best ook. Hij had zich op voorhand met twee pintjes ingedronken voor hij naar de uitgaansbuurt trok. Het was al enkele maanden geleden sinds hij er nog geweest was en hij was eigenlijk nooit echt uitgegaan om vrouwen te leren kennen, laat staan om te zoeken naar seks. Daardoor voelde hij zich in alle betekenissen van het woord lullig, maar hij had nu eenmaal de opdracht gekregen van Clara en Quint en hij wilde zich niet laten kennen. Dat was zijn stijl niet.
Hij had al even staan praten met een kennis van vroeger, een promotor van kleine rockoptredens die elk café van de stad van binnen en buiten kende en altijd wel goed was voor amusante anekdotes, maar al snel vervelend werd. Gert stond nu buiten en rookte een sigaret. Hij rookte enkel als hij uitging en binnen was het daar toch weer een zweetkeet van jewelste. Onwillekeurig volgde hij een conversatie mee. Aan een krakkemikkig tafeltje buiten zat een jonge vrouw met een hipsterbril en rood haar duidelijk te maken aan een man voor haar dat hij moest oprotten.
“… en nee, ik ben echt niet onder de indruk dat je Spaans spreekt,” zei ze.
Gert moest lachen. De vrouw en de man keken naar hem.
“Sorry,” zei Gert, “ze heeft wel een beetje gelijk. Spaans is lelijk.”
“Allez,” zei de man welgemutst. Hij trok Gert dichter en fezelde iets onverstaanbaars in zijn oor.
“Wat?” herhaalde Gert.
“Zo denkt ze dat we over haar praten en daar wordt ze onzeker van,” fluisterde de kerel.
Gert trok zich terug en trok een gezicht.
“Is dat zo geen tip van van die seminaries om vrouwen in bed te lullen?”
“Ja!” glunderde de man, die meende een broeder gevonden te hebben.
“Gast, komaan.”
Gert draaide zich naar de vrouw.
“Sorry voor het storen.”
“Je stoort niet,” zei ze, “Hij wel.”
Nog steeds glunderend zette de andere man een paar passen achteruit en knikte hij Gert toe alsof hij wilde zeggen: “ze is van jou nu.”
Gert zei niets tot de man weer binnen was.
“Wel, dat was een rare vogel.”
“Wat een idioot,” zei de vrouw laatdunkend, “Heb je vuur?”
Gert haalde zijn aansteker boven.
“Mja,” zei hij slechts. Hij keek haar aan. Ze had een expressief gezicht en haar haar stond wild. Ze was een klein beetje aan de zware kant, maar ze had uitstraling. Zou dit het kunnen zijn?
“Wat is jouw verhaal, vriend?” vroeg ze aan hem.
“Mijn verhaal? Wel, wat is je naam?”
“Patsy.”
Gert glimlachte en opende zijn mond om iets te zeggen, maar ze was hem voor.
“Maak geen ‘Ab Fab’-grapjes alsjeblieft.”
“Sorry. Het is een naam die je niet vaak hoort.”
“En hoe heet jij?”
“Gert. Niet van Samson. Dat heb ik ook al vaak gehoord.”
Dat was niet helemaal waar, maar hij wilde toch iets meer een band scheppen dan het afschepen van een opdringerige versierder.
“En wat heb je te vertellen?”
Gert nam een slok van zijn glas wijn en een trek van zijn sigaret.
“Te weinig,” zei hij naar waarheid. Ze lachte.
“Eerlijk. Maar een beetje zielig.”
“Het is moeilijk om op zo’n vraag te antwoorden, weet je. Dat is zoals iemand je vraagt om eens iets grappigs te vertellen. Kan jij dat dan wel?”
“Meestal. Maar het is inderdaad geen makkelijke vraag. Ik ben geen makkelijk persoon.”
“Ik ook niet.”
“Je bent single?”
“Ja, maar niet specifiek op zoek.”
“Dat is goed, want hier ga je niet veel vinden,” voorspelde ze.
“Waarom denk je dat?”
“Gewoon, het is niet het soort avond. Tenzij misschien binnen een paar uur als iedereen zat is.”
“Maar dan ben ik ook zat en dan kan ik helemaal niets meer.”
“Moeilijke keuzes!” zei ze dramatisch, “Maar ik geef je een goeie kans. Je lijkt me een leuke gast.”
“Dat is lief,” zei Gert. Bedoelde ze nu een kans bij haar? Voordat hij die gedachte helemaal kon laten afwerken, dook er een nieuwe man op tussen hen in, een boomlange zwarte gast die uitstekend gekleed was.
“Weer vrienden aan het maken, Patsy?” vroeg hij.
“Dat is Gert. Hij redde mij van een opdringerige lul terwijl jij binnen was en je meisje achterliet.”
“Dank u, Gert,” zei de man, waarop hij een wat verbouwereerde Gert een hand gaf, “En doe niet zo. Je kan zelf van je afbijten.”
“Ik denk ook dat ze mij niet nodig had,” zei Gert. Was hij nu zijn own-goal nog erger aan het maken?
“Wij gaan eens terug naar binnen,” zei Patsy  toen, “Tot later, Gert!”
En toen verdwenen ze in de massa.

Enkele uren later was er gewisseld van DJ en Gert stond in de menigte mee te deinen. Er werd al binnen gerookt en de vloer plakte. Hij kruiste enkele keren de blik van een vrouw. Hij schatte dat ze een paar jaar ouder was dan hem. Ze had mooie ogen. Toen ze vlak bij elkaar stonden sprak zij hem eerst aan. Gert was al wat boven zijn theewater maar nog solide genoeg.
“Ik ga graag alleen uit. Om te dansen!” zei ze in zijn oor, en ze glimlachte. Hij knikte.
“Ik ook,” zei hij, niet helemaal naar waarheid.
“Ik heb een man, weet je,” zei ze na enkele tellen.
“Aha.”
Even verderop slingerde een dronken man zonder hemd aan zich rond één van de palen op de dansvloer. Zijn vrienden oehden en aahden en enkelen floten.
De vrouw tikte terug op zijn schouder.
“En ik ben trouw aan hem!”
“Ok,” zei Gert, die zijn interesse in haar eigenlijk al na twee zinnen verloren had. Waarom zei ze dit soort dingen ook? Hij begreep het niet echt.
“Kan jij dat ook?” vroeg ze aan hem, gebarend naar de paal. Gert lachte.
“Beslist niet. Ik heb geen zin om mezelf belachelijk te maken.”
“Als jij het probeert, dan ik ook!”
Gert leegde zijn glas en overwoog het.
“Komaan! Het is mijn verjaardag!” zei de vrouw.
“Dat geloof je toch zelf niet,” riep hij terug in haar oor.
Ze prutste in haar handtas en haalde er na wat gevis, gebots en ritmisch gebaren dat door moest gaan voor iets halverwege tussen dansen en pantomime, haar identiteitskaart uit.
“Godverdomme,” zei Gert toen ze de kaart in zijn gezicht drukte. Het was inderdaad haar verjaardag.
“En jij gaat alleen uit op je verjaardag?” vroeg hij toen.
“Mag ik niet misschien?”
“Ik… het is gewoon een beetje bizar, maar als het je blij maakt…”
Weer enkele tellen de muziek die de overhand nam.
“Ga je nu nog aan die paal hangen of niet?” schreeuwde ze toen in zijn oor.
Fuck, waarom niet, dacht Gert toen. Hij knikte en zwom door de dansende, joelende massa naar de paal, waar nu niemand rond hing. De vrouw volgde hem.
“Hier gaan we dan,” dacht hij, terwijl hij met zijn linkerhand de paal vastgreep, er een half rondje rond slingerde, veranderde van hand en zich toen zo goed en zo kwaad als hij kon voorstelde dat het een persoon was waar hij zich om heen moest krullen. De vrouw applaudisseerde, duidelijk geamuseerd, en liet hem een slok nemen van haar wijn. Wat was dit voor een vreemd wezen?
Hij draaide nog een rondje, trok zichzelf dicht bij de paal, hing errond als een slang en herhaalde toen het omgekeerde. Toen liet hij los.
“Nu jij,” zei hij, een beetje hijgend.
“Ok, ok,” zei ze, aangevuurd, “hou jij m’n handtas vast.”
Ze deed een gek soort opstapje, greep naar de paal en zat er tien centimeter naast. Ze viel met een smak op de grond. Gert sloot zijn ogen.

Verder naar deel drie.

Gert wil neuken (I)

Een enorme worst

“Ik wel echt nog eens goed neuken,” zei Gert.
Quint en Clara keken allebei tegelijk op van hun frietjes en Gert lachte.
“Ja? Verstaan jullie dat niet?” herhaalde Gert, waarop hij met zijn ellebogen achterwaarts stootte en tegelijk met zijn heupen voorwaarts.
“Als dat je O-face is dan is zonet m’n eetlust voorbij gegaan,” zei Clara. Gert stopte en lachte opnieuw.
“We vallen hier weer in schaamte met jou,” zei Quint.
Gert haalde zijn schouders op en depte een verloren zoutkorrel in zijn lege bakje frietjes op met z’n vinger.
“Niemand kent ons hier,” zei hij.
“Maar goed, je wil dus nog eens seks,” zei Clara toen, na een slok frisdrank.
“Ja. Niet met jullie, wel.”
“Daar ben ik dankbaar om,” zei Quint.
Quint en Clara waren al vijf jaar samen waarvan het voorbije jaar verloofd. Gert was oorspronkelijk een vriend geweest van Clara maar over de jaren was ook Quint een vriend geworden. Fysiek leken beide mannen niet op elkaar. Quint had de schouders van een bokser en een open gezicht dat iedereen onmiddellijk sympathiek vond. Toch was hij eerder aan de stille kant. Gert was pezig en druk, iemand die altijd leek alsof hij zich haastte naar zijn volgende afspraak of evenement. Clara was bleek en blond, waardoor het soms leek alsof ze geen wenkbrauwen had. Ze had mollige handen en een voor haar anders vrij meisjesachtige uiterlijk een diepe stem.
“En waarom zeg je dat nu tegen ons?” vroeg Clara, “Wij kennen geen single vrouwen meer.”
“Dat weet ik. Maar misschien hebben jullie advies.”
“Sinds wanneer heb jij advies nodig in vrouwenzaken, Gert?” vroeg Clara, “Zit je zo diep, dan?”
Gert trommelde met zijn vingers op het tafelblad en keek over de schouder van Clara hoe een bouwwerknemer een obsceen grote worst verorberde in luttele ogenblikken.
“Nee, dat niet. Ik ga af en toe eens op date, ik heb de voorbije jaren genoeg afwisseling gehad. Maar ik wil gewoon nog eens neuken. Zo echt primitief, plat, hevig.”
“Ik vind dat eigenlijk een smerig woord hoor,” zei Clara.
“Dat is het ook,” zei Quint, die bedachtzaam kauwde op zijn laatste frietjes, “en dat is ook de bedoeling, toch?”
“Je begint op m’n golflengte te komen, Quint,” zei Gert, “Dat is wat ik bedoel. Niet van die aarzelende, klungelige seks met iemand die misschien een partner gaat worden of misschien ook niet. Geen friends with benefits, dat is onzin die niet werkt.”
“Als het echt zo pornoseks is die je wil, ga dan naar de hoeren,” opperde Clara.
“Ik wil er geen geld voor betalen,” zei Gert.
“Zet een zoekertje. Of er zal wel een datingsite voor bestaan, zeker?” probeerde Clara.
“Een datingsite voor neuken?” monkelde Quint, “Hoe heet die dan, neuken.be?”
Gert krabde in zijn hals.
“Ik heb m’n research al gedaan. Er bestaan daar wel sites voor, maar dat zijn louche ondernemingen waar nauwelijks echte vrouwen zitten, tenzij je bereid bent genoegen te nemen met een verlaging in standaarden.”
“Beggars can’t be choosers,” zei Clara wijsneuzerig.
“En waarom eens niet, Clara?” reageerde Gert, “Want dat lijkt het probleem. Als ik compromisloze, ruige seks wil, heb ik dat liefst met iemand die ik ontzettend aantrekkelijk vind.”
“Allez, niet om je te kwetsen Gert, maar een jaar geleden kloeg je al dat op normale datingsites van die erg sexy vrouwen nooit oog voor jou hadden.”
“Behalve die Spaanse,” zei Quint.
“Ja, die ik beter verstond in het Spaans dan in haar vreselijke Engels,” zei Gert, “Maar –”
“Wacht even Gert,” zei Clara, die haar hand ophield, en haar mond afveegde met een servet, “Ik was nog niet klaar. Je weet toch ook wel dat het niet is omdat zo’n vrouw bij wijze van spreken voorover buigt in fuck-mebotjes, dat ze daarom in is voor een ritje met kleine Meneer Gert hé?”
Gert rolde met zijn ogen maar moest tegelijk lachen.
“Ja, ja,” zei hij toen, “Sexy is niet gelijk aan gewillig, dat weet ik.”
“En ik wou niet impliceren dat je een monster bent, maar je hebt zelf gezegd dat de vrouwen die je 9/10 zou geven voor uiterlijk, wellicht zelf niet zitten te wachten, als ze net als jij willen “neuken”, op een persoon die ook niet een 9/10 is.”
“Bedankt voor de nadrukkelijke “aanhalingstekens”, Clara, dat waardeer ik,” grijnsde Gert, “Maar daar raak je de kern aan van mijn probleem. Ik wil goede, stevige seks, niets meer, niets minder. Voor een mogelijke relatie mag iemand uiterlijk imperfecties hebben of afwijkingen, dat kan zelfs karakter geven. Dan zoek ik sowieso naar iemand met wie ik ook kan praten.”
“Is goede seks ook niet het gevolg van goed kunnen praten?” vroeg Quint.
Nu was het Clara’s beurt om te lachen.
“Zie, ik dacht dat vroeger ook,” zei Gert, “maar veel mensen hebben me al verteld van niet. Lees de vakliteratuur er op na. Er staan in vrouwenbladen om de haverklap verhalen van vrouwen die zich ruig laten nemen door een tuinman of een bouwvakker die nog niet eens zijn eigen naam kan schrijven.”
Gert blikte weer naar de bouwvakker met de worst, die nu tevreden door het venster zat te kijken terwijl zijn handen rustten op zijn royale buik.
“Zijn die verhalen niet dikwijls verzonnen door de redactie van die bladen?” vroeg Quint.
“Soms wel, denk ik,” zei Clara, “maar ik hoor ook wat vriendinnen mij vertellen.”
“Juist. En dus mij maak je niet wijs dat het niet zou kunnen dat er ergens, ik zeg maar iets, een winkeljuffrouw bestaat die enkel kijkt naar reality-tv maar wel erg goed is in bed,” zei Gert. Hij pikte zijn plastic vorkje op van tafel en prikte er lichtjes mee in zijn handpalm.
“Ok,” zei Quint, wiens gedachten duidelijk op volle toeren draaiden, “maar hier is het verschil. Zo’n hete tuinman neemt allicht zelf initiatief. Ben jij ooit al op een bloedmooie vrouw afgestapt die je niet kende?”
“Zelden.”
“Met zo’n ingesteldheid zal het ook niet lukken,” zei Clara.
Gert fronste.
“Misschien wilde ik te realistisch zijn over mijn kansen,” zei hij. Hij plooide het vorkje.
“Het is vrijdag vandaag,” zei Clara, “En je zei daarnet zelf dat je nog niets te doen hebt. Ga uit, spreek mensen aan en amuseer je. Zelfs al vind je niemand die kleine Meneer Gert wil bezoeken, hou je er misschien leuke contacten aan over.”
“Wil je m’n lul niet zo noemen?” vroeg Gert.
“Ik vind het ook maar raar,” zei Quint ernstig.
“Sorry, het is gewoon een grappig beeld,” zei Clara.
“Ik noem jouw foef toch ook niet Clara Junior of zo?” vroeg Quint.
“Eh, bah.”
Iedereen lachte.
“Kom, we gaan betalen,” zei Gert toen, “En ’t is goed, ik ben in een wilde bui die misschien tragisch misleid zal lijken morgen, maar ik zal jullie raad opvolgen.”
Ze stonden op.
“Ga je je dansschoenen aantrekken en je Saturday Night Fever-jasje afstoffen?” vroeg Clara.

Verder naar deel twee.