De ISS-blog van Frank De Winne (III)

Dag 52

T is ier echt vree saai geweest de laatste tijd. Cijferkes, sterre telle, altijd toerkes rond de wereldbol, da ete… ik smaak zelfs al Roman zijnen asem nie meer. Ma soit, gisteren eeft de koning gebeld, da was wel nog tamelijk wijs. Ge weet wel, zo in zijn typisch Vlaams hé: “Oe stelt u et, oeaarde landkenoot?” Keb em gevraagd of dat ij de laatsten tijd nog veel op zijne moto gereden heeft, maar hij mag blijkbaar nie veel meer van den dokter. K verstond da eel goe, want van dienen kinderol van ne Roman magk ier ook niets doen of ij begint sebiet te roepe tege mij, dus toen ek gevraagd aan de koning of dat ij af en toe nog ne keer aan de poeze van ons Paola zit. Hij kont er lijk nog mee lache. Wijze peet. Toen dak dacht oe wijs dat zoe zijn ier me de koning in ’t ISS te zitte begoste ‘k bijna te blijte van miserie. En vandaag benk triestig. Ik mis echt al mijn mate en kzou verdomme mijnen arm geve om nog ne keer een snelle binnen te doen in de Cuba Libre, gvd. Peace out gaste, peace out.

Dag 63

Om eerlijk te zijn, t is ier een beetje raar aan tworde. Enfin, de FRANKMAN is UITERAARD op alles voorbereid, want in de ruimte moede altijd vree oplette wa da ge doet, maar serieus, ter is ier iets nie pluis. Roman eeft weer massaal zitte zuipe, en de Nerd ebbek al twee dage nie gezien… ij zal toch nie echt al twee dage aan ’t rukke zijn? K versta genen bal van da russisch, maar khoor wel da de gesprekken over en weer stiller aan tworde zijn, en das nie normaal.

Dag 68

Gisteren ebbe we de luchtsluize moeten openzette. Waarom, vraagt ge u nu wel af zeker… wel, de Nerd is dood… Hij had zelfmoord gepleegd. Hij heeft daar zeker een week rondgehangen tegen de blafong van zijn kamer, en fack moat, da stonk nog erger dan Roman zijnen asem, kwas der echt nie goe van. Omda we ier nie me nen vent kunnen zitte die zo dood is lijk ne pier, ebbe wem zijn ruimtepak aangedaan (moeilijk, als ’t er gene zwaartekracht is, nie normaal), zijn gerief in doze gestoke en em dan late gaan door de luchtsluis terwijl da we geluisterd ebbe naar van die triestige klassieke muziek. Benede waren zook vree triestig, en Roman heeft efkes me zijn vrouw gebabbeld toen dat hij nog nie zo zat was, want daarachter, amai… enfin ja. De Nerd is nooit mijne maat geweest, maar alsgier zo tope zit dan zijde toch een beetje lijk broers hé… keb trouwens eindelijk zijn harde schijf nu. Mersie, Nerd, merci vent.

Dag 72

ter is iets mis met ’t ISS. De wereldbol onder ons word lijk kleiner, en Roman wil mij niets zegge. Keb probere belle naar de koning maar hij pakte nie op.

Dag 75

Roman is gans doorgeslage, shit vent. Keb em just in zijn bed gestoke. Die gast eeft heel ’t Iss ier volgepropt me vodka, nie normaal. Dienen heeft echt een serieus probleem, en bovendien is t contact me Moskou gelijk weggevalle.

Dag 81

Ok gaste, nu ist echt echt echt serieus. Ik weet nie of da ge nog van mij gaat ore. Kheb al drie keer geprobeert te poste, maar t ging nie want internet valt ier constant uit, en gans diene russischen brol van da station werkt ier TEGE. Zelfs msn werkt nie meer. Keb Roman moeten opsluite in één van d’andere kamers. Hij is weer beginne doorslaan achter da’k de laatste aflevering van Lost at binnegetrokke via t netwerk (serieus, hij wilde zelfs nie tope me mij kijke!), en keb em dan nog voorgesteld om nog te keer te schake en em beloofd da’k echt geen peetjes meer in tront ging smijte of izjn gat ging steke, maar tielp allemaal nie en hij wilde echt bokse. Das normaal allemaal geen probleem voor de Frankman, maar die gast vloog naar zijn kamer en hij kwam weer me ne shotgun. Shit maat. Ma hij was toen al zo zat da (k geen klote meer kon verstaan van wa datij allemaal aant broebele was, dus keb em weggestoke int materiaalkot. Tprobleem is nu wel dat de wereld altmaar kleiner word en dak TO-TAAL geen gedacht heb hoe da ‘k da ier moet oplosse.

Dag 88

Straks ga’k de sluizen opezette. ’t Is gedaan. Roman eeft ook zelfmoord gepleegd me zijne shotgun, en ter zweefden allemaal kleine bollekes bloed door t materiaalkot. Ik zie haast niets meer van de wereld, en kweet echt nie waar da we naartoe gaan. Als dat ier nog online komt, zal ’t laatste zijn wa da ge van de Frankman hoort. Kijk, ‘k ga nie blijte. Ik ga mijn lot onder oge zien gelijk ne vent, en nie wachte tot da we in Saturunus vliegen of zo. Ma, pa, ‘k ga ulder misse. Stef, Kenny en Dikke Jos, ge waart echte mate. Ik ga gewoon den eersten zijn die in de Cuba in space ga feeste. Gaste, t is goe geweest. Peace out… uldere Frank.